porem van mokum: Fikret Beydogan

English text > scroll down

Fikret Beydogan

slager

Geboortejaar : 1971

Geboorteplaats : Kirşenir (Turkije)

In het Porem van Mokum omdat hij als winkelier al jaren tijdens het offerfeest meer dan duizend kilo vlees inzamelt voor de armen. Dat vlees schenkt hij aan de voedselbanken, restaurants Van Harte en asielzoekers.

“Je moet hard werken en zuinig zijn, wil je goed kunnen leven. En wat je verdient, moet je delen. Wat je niet gebruikt, weggeven.”

Toen ik negentien was ben ik uit Turkije naar Nederland gekomen. Ik had alleen een koffer met kleren bij me en kon terecht bij mijn schoonvader, die werkte hier bij de NDSM. De eerste zes jaren was ik illegaal in Nederland. Van het begin af aan werkte ik zeven dagen in de week in slachthuizen en bij slagers. Daar heb ik het vak geleerd. Voor mij was Nederland lang mijn tweede land. Na Turkije. Maar het wordt steeds meer mijn eerste land. Voor mijn vier kinderen, die allemaal hier geboren zijn, is Nederland al hun eerste land en komt Turkije op de tweede plaats. Maar ik voel me nog meer Amsterdammer dan Nederlander. Amsterdam is mooie stad. In het begin vond ik dat alle huizen in Amsterdam op elkaar leken. Hoe kunnen die Nederlanders hun huizen terugvinden? dacht ik, ze zijn allemaal hetzelfde!

Toen ik pas in Nederland was, miste ik wel speciale etenswaren uit Turkije, maar nu kun je hier in Amsterdam ook alles kopen wat je daar hebt. In de loop der jaren nemen we steeds meer dingen over van Nederland, bijvoorbeeld het fietsen. Mijn vrouw bracht de kleine kinderen op de fiets naar school. De grote kinderen fietsen zelf. En ik fiets nu iedere dag van huis naar werk. Dat is ook goed voor mijn buik! En met kerst maken wij nu ook een mooie boom in huis, met slingers en ballen. Net als andere Nederlanders.

III

Ik heb nu een slagerij met een supermarkt, slagerij Sera aan de Bos- en Lommerweg. Het is een leuke buurt. De winkel wordt steeds groter. Ik heb nu al 22 mensen personeel en werd een paar jaar geleden verkozen tot meest maatschappelijk betrokken Turkse ondernemer in Europa. Ja, dat is me wat: van heel Europa! Ik heb toen een trofee gekregen. Kijk maar, de foto van de overhandiging staat nog in mijn mobiele telefoon. En vorig jaar werd ik genomineerd voor Amsterdammer van het Jaar. Dat is toch ook geweldig?!

Ik begon met één winkelpand, nu zijn dat er drie en ik wil er een vierde pand bij betrekken. Anderhalf jaar geleden heb ik al een bouwvergunning gevraagd. Maar ik heb nog geen goedkeuring gekregen. Dat duurt te lang. Kijk, ze moeten het ondernemers wel wat gemakkelijk maken. Door al die regeltjes kom je niet vooruit. De overheid moet ons ondernemers niet teveel in de weg leggen.

Wat ik het belangrijkste vind in het leven, is dat je mensen moet vertrouwen, dat je niet liegt en dat je anderen helpt. Dat leert onze godsdienst. En als je goed doet, krijg je ook goed terug. Als mensen jou niet goed behandelen en je doet toch aardig tegen hen, dan doen ze de volgende keer ook aardig naar jou. Ik help graag mensen die het nodig hebben, bijvoorbeeld buren met schulden. En ik wil geen onderscheid maken tussen mensen. Het maakt niet uit waar ze vandaan komen of welke godsdienst ze hebben. Ieder mens verdient respect. Dus het vlees wat ik ieder jaar met het Offerfeest inzamel, gaat naar arme mensen. Maakt niet uit welke godsdienst ze hebben.

Ik leer mijn kinderen steeds dat dit land ons veel goeds heeft gebracht, omdat de mensen hier altijd hard hebben gewerkt. Ik werk ook hard, van ‘s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, 6 dagen in de week. Dat doe ik voor mijn vrouw en voor mijn kinderen. Dan hebben zij het ook goed. Mijn kinderen moeten van mij ook hun best doen. Ik vind dat veel jongeren nu verwend zijn. Ze hebben luxe en hebben daar niet voor gewerkt. Ja, en dat kan niet. Je moet hard werken en zuinig zijn wil je goed kunnen leven. En wat je verdient, moet je delen. Wat je niet gebruikt, weggeven. Want als je begraven wordt, helpt al dat opgespaard geld niets.

Voorgedragen door : Aik Meeuse en Jeanne Kers
Beeldhouwer : Antoinette Otten

Sponsor : Vrienden en vriendinnen van Aik en Jeanne

Interview : Aik Meeuse

Foto : Koos Baaij

Fikret Beydogan

butcher

Year of birth : 1971

Place of birth : Kirşenir (Turkey)

Taking part in the Face of Amsterdam because he has collected more than 1000 kilos of meat for the poor during Eid al-Adha as shopkeeper. He gives the meat to food banks, asylum seekers and charity restaurant Resto Van Harte.

“You have to work hard and be thrifty to lead a good life. You have to share what you earn. And give away what you do not need.”

I came to the Netherlands from Turkey when I was 19. All I had was a suitcase full of clothes and I was able to stay at my father-in-law’s house, who worked here in North Amsterdam at the NDSM docks. I was illegal for the first six years in the Netherlands. Since the beginning, I worked seven days a week in abattoirs and in butcher shops. That’s where I learnt the trade. To me, the Netherlands was my second country. After Turkey. But it has become more and more my first country. To my four children, who were all born here, the Netherlands is their first country and Turkey comes second. But I feel more an Amsterdammer than a Dutchman. Amsterdam is beautiful city. In the beginning I thought all the houses in Amsterdam looked the same. How do the Dutch find their own house? I used to wonder, they all look the same!

When I first came to the Netherlands, I used to miss Turkish food, but nowadays you can buy everything from there here in Amsterdam too. Over the years, we have begun to adopt more and more Dutch ways, cycling for instance. My wife used to take the children to school on the bike when they were small. The bigger children cycle by themselves. Now I cycle every day to work. That is good for my figure! And at Christmas we decorate a Christmas tree, with tinsel and decorations. Just like the Dutch do.

III

I now have a butcher’s with a supermarket, Sera Butcher’s on the Bos en Lommer Weg. It is a nice area. The shop keeps expanding. I already have 22 people working for me and a couple of years ago I was elected most socially motivated Turkish entrepreneur in Europe. Yes, that is quite something: in the whole of Europe! I was given a trophy. Look, I’ve got the photo of the prize-giving in my mobile phone. And last year, I was nominated Amsterdammer of the Year. Isn’t that great?!

I started with one shop, now I have three and I want to move into a fourth. I applied for planning 18 months ago. But I am still waiting for approval. It takes too long. They should make things easier for entrepreneurs. All those rules stop you from getting on. The government shouldn’t put too many obstacles in the way of businesses.

The most important thing in life is to trust people, that you do not lie and that you help others. Our religion teaches us that. And if you do good, good things happen to you. If people do not treat you well but you are still nice to them, they will be nice to you next time. I like to help people in need, like neighbours in debt. I don’t like to differentiate between people. It doesn’t matter where you come from or which religion you have. Everyone deserves respect. So the meat I collect at Eid, goes to poor people. It doesn’t matter which religion they have.

I teach my children that this country has a lot to offer, because the people here have always worked hard. I also work hard, from early in the morning till late at night, 6 days a week. I do that for my wife and children. So they have a good life. I expect my children to do their best too. I think many young people are spoilt nowadays. They have luxuries, which they have not worked for. That is not right. You have to work hard and be thrifty to have a good life. And you have to share what you earn. Give away what you do not need. Because when they bury you, you do not need all that accumulated wealth.

Proposed by: Aik Meeuse and Jeanne Kers
Sculptor : Antoinette Otten

Sponsor : friends of Aik and Jeanne

Interview : Aik Meeuse

Translation : Nicola Chadwick

Photo : Koos Baaij