No English text yet > Do you want to help with a translation?
Susan Keblusek
huisarts
Geboortejaar : 1958
Geboorteplaats : Waalre
In het Porem van Mokum omdat ze een vrouw is die zich met hart en ziel zinvol inzet voor anderen.
Met mijn viool op de rug fiets ik graag langs de grachten.
I
Hoewel mijn vader uit Hongarije kwam en mijn moeder een Zaans-Friese achtergrond had, voel ik me echt Amsterdammer. Na mijn studie geneeskunde volgde ik de huisartsenopleiding en via allerlei waarneembanen kon ik me uiteindelijk in 1991 als huisarts in Zeeburg vestigen. Via mijn viool kwam ik in 1987 in contact met het werk van stichting De Witte Jas. Deze organisatie zette zich in om mensen die nergens terecht kunnen of die onverzekerd waren te helpen. Ook werkte ik als vrijwilliger voor de medische onderzoeksgroep van Amnesty International. Daar werd ik ingezet bij de asielprocedure van asielzoekers die in eerste instantie waren afgewezen en voor wie de advocaat een medisch onderzoek en -verslag ter ondersteuning zinvol achtte.
II
Mijn ouders adviseerden me destijds in Amsterdam te studeren omdat het de leukste studentenstad zou zijn. Achteraf gezien een goede keuze. Ik vind het lastig om één favoriete locatie te noemen, want ik heb er vele. Met mijn viool op de rug fietsen over de grachten of zomaar heen en weer pendelen met de pont over het IJ, heerlijk. Het Muziekgebouw aan het IJ en het BIMhuis voor een mooi concert. Maar ook de Jordaan en de Albert Cuypmarkt, de Ten Kate- of de Dappermarkt. En natuurlijk de grachten; die zijn net zo mooi als die in Venetië. Ook het multiculturele spreekt me bijzonder aan. Bovendien zijn de mensen aardig en hebben leuke initiatieven. Eindhoven, waar ik op school zat, vind ik een saaie stad. Wel zijn er vele voorwerpen en gewoonten die ik heb ‘meegenomen’ naar mijn leven in Amsterdam. Allereerst natuurlijk mijn viool waarop ik graag Hongaarse of klassieke muziek speel. In mijn kledingkast liggen Hongaarse poppetjes met lavendel en ik mag graag Hongaarse gerechten koken. Invloed uit Friesland vind je terug in het Makkummer aardewerk dat van mijn ouders is geweest. Zij leven niet meer, daarom koester ik deze herinneringen.
III
Meera Stenfert Kroese heeft mij voor dit project voorgedragen. Zij is een vriendin van de middelbare school en heeft mij ook geportretteerd. Daarmee maakt ze mij als het ware een compliment voor mijn werk als huisarts en als vrijwilliger. Ik vind het fijn om mijn talent in te zetten voor anderen. Jarenlang heb ik op die manier met veel voldoening zinvol werk kunnen doen. Ik denk dat het goed is om andere mensen op een zinvolle manier te helpen en er voor elkaar te zijn. Dat blijkt iedere dag weer en Amsterdam biedt mij daarvoor nog steeds voldoende mogelijkheden, in alle opzichten. Wat Amsterdam voor mij ook zo bijzonder maakt zijn buitenlanders die zich elders manifesteren, zonder hun identiteit te verliezen. Daar heb ik veel waardering voor.
IV
Een bijzondere gebeurtenis, waar ik nog steeds met veel plezier aan terugdenk is de volgende. Toen ik nog studeerde en jarig was, zag ik ’s ochtends bij het openen van de gordijnen een muurschildering op de gevel aan de overkant. Een goede vriendin van me had daar ‘Hoi Uusje, heel veel mazzel!’ geschilderd. Nog zeven jaar lang kon ik ieder morgen weer genieten van haar verrassende actie. Later zag ik in een boek een foto van de muur met het opschrift staan, dat ook toen ik er niet meer woonde, nog jarenlang te lezen was. En als bijzondere ontmoeting denk ik graag terug aan het moment waarop ik met een Portugese band speelde in zaal 100 in de Staatsliedenbuurt. Na afloop kwam een grappig ogende man naar me toe en prees mijn enthousiasme in mijn vioolspel. Hij stelde zich voor als José Rentes De Carvalho, een beroemd Portugees schrijver. Net als mijn vader destijds heeft hij zich goed kunnen manifesteren in Amsterdam, zonder zijn afkomst teniet te doen.
Voorgedragen door: Meera Stenfert Kroese
Portret : Meera Stenfert Kroese
Sponsor : Hans Verhaasdonk
Interview : May-lisa de Laat
Foto: Koos Baaij