No English text yet > Do you like to help with a translation?
Silvia Salani
koffiemaakster
Geboortejaar : 1965
Geboorteplaats : Turijn (Italië)
Geboorteplaats : Turijn (Italië)
In Porem van Mokum omdat : zij iedere dag opnieuw op het IJplein haar klanten voorziet van de lekkerst denkbare koffie
Heeft het gevoel haar eigen eilandje in Noord te hebben
I
In 2007 was ik van plan om terug te keren naar Italië. Ik had hier vanaf 1996 werkervaring opgedaan en ik miste mijn familie en vrienden. Op een avond nam ik de pont en zag ik een advertentie: Startende ondernemer gezocht voor paviljoen op het IJplein. Sinds mijn dertiende heb ik al de droom om een kleine ‘chiringuito’ te beginnen. Zo heten de cafés aan de Spaanse stranden. Uiteindelijk ben ik hier gebleven en ben ik mijn eigen koffiebar begonnen. Niet tegenover de zee, maar wel tegenover het IJ in Amsterdam Noord. Ik heb echt het gevoel dat ik hier mijn eigen eiland heb. Je moet de pont nemen om er te komen en je laat al het lawaai achter je. Je hebt hier een ander uitzicht op de stad. Je ziet hier mensen op alle vervoersmiddelen die je kunt bedenken. Enorme schepen, auto’s, treinen, trams, scooters, vliegtuigen, fietsen. Er is hier altijd wel iets in beweging.
II
Mijn hart blijft bij Italië, maar ik voel me goed in Amsterdam. Ik ben hier in 1996 heen gekomen om werk te vinden. In Italië was het crisis. Ik werkte destijds veel in cafés. Zo heb ik drie jaar in Café Belgique gewerkt, een café aan de Gravenstraat. Later heb ik nog in een computerwinkel en bij een piercinggroothandel gewerkt. Ik had helemaal niets toen ik hier heen kwam. Van een lepel tot een deken, alles moest ik verdienen. Eerst heb ik elf jaar in de Marnixstraat gewoond. Een lawaaiige straat met trams, cafés en coffeeshops. Amsterdam is een internationale stad maar geeft toch het gevoel van een dorpje. Het is hier een stuk rustiger dan in Turijn. Ik kwam altijd graag in het Westerpark. Ik houd van ruimte en natuur. Het is een erg divers park met heel veel verschillende hoekjes. Vooral in de zomer is het erg levendig met concerten en allerlei andere evenementen.
III
Mijn levensmotto is: Make coffee, not war! Fight bad coffee, not other people.
Daar heb ik ook stickers van laten drukken voor mijn koffiebar. Nu is lekkere koffie echt een trend. Maar zeven jaar geleden was het lastig om goede espresso in de stad te vinden. Mensen dronken toen ook veel koffie verkeerd. In Italië kennen ze dat helemaal niet. De naam zegt het al, dat is een verkeerde koffie. Nu wordt er gelukkig al meer cappuccino en espresso gedronken. Fight Bad Coffee, not other people slaat ook op het individualisme dat ik om me heen zie. Mensen hebben niks meer voor elkaar over. Als er iemand op straat ligt en hulp nodig heeft, kijken mensen de andere kant op en lopen ze gewoon door. Het zou toch normaal zijn als je aan zo iemand zou vragen hoe het gaat en of hij of zij hulp nodig heeft.
Voorgedragen door: Anna Hulzink
Portret : Anna Hulzink
Sponsor : Ruud Gossse
Interview : Emiel Lybrink
Foto: Koos Baaij