No English text yet. Do you want to help us with a translation?
Petra van der Kamp
praktijkondersteuner huisartsenpraktijk
Geboortejaar : 1962
Geboorteplaats : Amsterdam
In het Porem van Mokum omdat alleen al haar stijl van hoe zij de telefoon opneemt het verdere contact met een mens in nood een positieve wending geeft.
‘Door wederzijds respect en mededogen kun je in het klein zoveel bereiken’
I
Vanuit Noord, waar ik woon, ga ik elke dag op de pont naar mijn werk. Dan geniet ik van het uitzicht op ‘t IJ en de boten en in de winter van de zonsopgang. De wijdsheid en de rust, het is haast meditatief. Ik fiets altijd, zomer en winter. Ik ben in de dertig jaar dat ik werk nog nooit met de auto naar het werk gegaan. Al ligt er tien centimeter sneeuw, dan loop ik met mijn stadsfiets aan de hand. Drie kwartier heen en drie kwartier terug. Mij krijg je geen tram of bus in. Die vrijheid heb ik nodig, heerlijk. Mij valt altijd op dat de drukte van de stad altijd weer op de een of andere manier uiteindelijk mooi loopt. Dat merk ik ook hier in de praktijk. Mensen nemen de chaos van buiten mee naar binnen en daar wordt het rustig.
Vanuit Noord, waar ik woon, ga ik elke dag op de pont naar mijn werk. Dan geniet ik van het uitzicht op ‘t IJ en de boten en in de winter van de zonsopgang. De wijdsheid en de rust, het is haast meditatief. Ik fiets altijd, zomer en winter. Ik ben in de dertig jaar dat ik werk nog nooit met de auto naar het werk gegaan. Al ligt er tien centimeter sneeuw, dan loop ik met mijn stadsfiets aan de hand. Drie kwartier heen en drie kwartier terug. Mij krijg je geen tram of bus in. Die vrijheid heb ik nodig, heerlijk. Mij valt altijd op dat de drukte van de stad altijd weer op de een of andere manier uiteindelijk mooi loopt. Dat merk ik ook hier in de praktijk. Mensen nemen de chaos van buiten mee naar binnen en daar wordt het rustig.
II
Ik ben opgegeven door iemand die ik al zo’n vijfentwintig jaar ken vanwege mijn werk hier in de Staatsliedenbuurt. Het is ook wel echt een buurtje waar de mensen elkaar kennen, met een dorps karakter. Ik ben er een vast punt waar mensen naar toe kunnen gaan. Ik stond er eigenlijk wel van te kijken, dacht in eerste instantie dat het een grap was omdat ik mezelf zo helemaal niet zie. Voor mij is het gewoon werk. Toen bleek dat het echt was, vond ik het meteen hartstikke leuk. Het idee dat iemand aan mij denkt. Misschien heeft het wel te maken met mijn levensmotto ‘wees goed voor elkaar’. Dat is echt belangrijk voor mij. In een buurt als deze kun je echt iets voor elkaar betekenen. Het is cliché om te zeggen dat Amsterdammers hun hart op de tong hebben, maar dat is niet altijd in negatieve zin. Door zo direct en open te zijn, is de lucht ook meteen geklaard en kan iedereen weer verder. Dat bedoel ik ook met goed zijn voor elkaar.
III
Ik ben altijd gefascineerd door kwetsbare mensen die hele krachtige dingen kunnen doen. Een man bij de methadonverstrekking bijvoorbeeld nam altijd gebak of koekjes mee. Dat vond ik toch telkens weer heel bijzonder. En elke week staat er op de pont van zeven uur een man met gitaar en mondharmonicaatje. Er zijn dan altijd mensen die chagerijnig iets roepen als ‘ben je er al weer? En je kan niet eens zingen.’ Die man roept dan terug dat ie gelukkig is en blijft onverstoorbaar vrolijk. Waarmee ik weer terugben bij mijn levensmotto dat je ook zou kunnen omschrijven als lief zijn voor elkaar. Ik vind het belangrijk dat verschillende culturen met verschillende geloofsovertuigingen elkaar in hun waarde laten. Door wederzijds respect en mededogen kun je in het klein zoveel bereiken. Het valt me op dat mensen in zo’n buurtje elkaar nog echt helpen in plaats van alleen maar egocentrisch aan zichzelf te denken. Alles voor je eigen, weet je wel. Dat is jammer.
Voorgedragen door: Martin Abma
Portret : Meera Stenfert Kroese
Sponsor : Huisartspraktijk Douwe de Vries; een stel collega’s en patiënten
Portret : Meera Stenfert Kroese
Sponsor : Huisartspraktijk Douwe de Vries; een stel collega’s en patiënten
Interviewer : Marlène van Gennip
Foto : Koos Baaij