Irma Accord

No English text yet . Do you want to help with a translations?

Irma Accord
Eigenaar Empowermentbureau

Geboortejaar : 1961
Geboorteplaats : Nieuw-Nickerie, Suriname

In het Porem van Mokum omdat zij kinderen helpt die in een moeilijke situatie groot moeten worden hun eigen kracht te vinden, zodat ze kunnen groeien tot stevige volwassenen.

I
Ik was net begonnen aan de studie Sociologie aan de Anton de Kom Universiteit toen Suriname werd opgeschrikt door de Decembermoorden. De universiteit sloot haar deuren en alle studenten moesten ergens anders gaan studeren. Ondertussen woonde de helft van mijn familie al in Nederland, dus die zeiden: waarom komt Irma niet hier naartoe? Ik kwam in augustus aan in Amsterdam, toen het collegejaar al bijna was begonnen. Amsterdam voelde meteen als vrijheid. Het is voor mij de plek waar ik volwassen ben geworden. Ik was voor het eerst echt zelfstandig, want in Suriname woonde ik nog bij mijn moeder. Ik heb een jaar bij mijn zus gewoond en daarna had ik op de Prinsengracht een kamertje. Mijn oom had van alles voor me gemaakt, zoals een opklapbaar bed met een deksel. Overdag was het een bank en ‘s nachts een bed. Ik had daar een buurmeisje en als ik kookte was ik twee, drie uurtjes bezig en zij kwam dan gewoon met een gehaktbal.
II
Toen ik net in Amsterdam was moest ik wel wennen aan het taalgebruik en dat je hier veel meer binnen zit. Ik vergeet nooit meer dat ik voor het eerst sneeuwvlokjes zag. Dat was heel apart. Ik wilde niet zonder snowboots naar de universiteit. En er lag maar een centimeter sneeuw… Ik studeerde Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit en heb ik bij verschillende organisaties gewerkt. Sinds een aantal jaren heb ik mijn eigen bedrijf: een empowermentbureau. Daarmee zet ik projecten op, ontwikkel trainingen en geef advies aan organisaties over de empowerment van jongeren. In Nederland zijn er nog te veel jongeren die een laag zelfbeeld hebben. Zij moeten geholpen worden om te leren hoe ze zelfvertrouwen en weerbaarheid kunnen krijgen. 
III
Ik zou mijn werk als antropologe ook ergens anders in de wereld kunnen doen. Die nieuwsgierigheid naar andere landen heb ik wel. Toch zijn in Nederland genoeg uitdagingen voor een antropoloog. Veel van mijn familieleden zijn teruggegaan naar Suriname en dat zou ik ook kunnen doen. Maar ik woon nu langer in Amsterdam dan ik in Suriname heb gewoond en ik heb hier zoveel bereikt. Het is mijn succes dat als ik ergens mee begin, het tot een goed einde breng. Dat past ook in mijn missie: zoveel mogelijk jongeren emanciperen met mijn trainingen en hen een volwaardige plek in de samenleving te laten vinden. Als ik zie hoe jongeren in hun kracht komen te staan dan denk ik: daar doe ik het voor.
IV
Mijn jeugd in Suriname was heel gelukkig, het was een prinsen- en prinsessenleven. Mijn moeder was echt de koningin. Ik ben het zesde kind en we waren uiteindelijk met z’n achten. Nadat mijn vader naar Nederland was gegaan door ziekte, gingen we bij mijn grootouders in Paramaribo wonen. In de buurt woonden veel neven en nichten dus we speelden altijd met een grote groep kinderen. Je leerde van de ouderen, je wilde de beste zijn. Mijn moeder was heel sociaal en mijn grootmoeder ook. Van huis uit heb ik dat meegekregen, dat sociale. 


Voorgedragen door: Andrée van Es
Portret : Nelson Carrilho
Sponsor : Andrée van Es
Interview : Jasper Haagsma en Anna Lamberts

Foto: Koos Baaij