Henriette Metz
journaliste, activiste, galeriehoudster
Geboortejaar : 1924
Geboorteplaats : Amsterdam
In Porem van Mokum omdat: zij een (eigen)wijze oude dame is die haar leven lang haar stevige mening niet onder stoelen of banken stak
Leest nog elke dag twee kranten.
I
Mijn hele leven heb ik mijn mening gegeven en me overal mee bemoeid, in de goede zin van het woord dan, hoor. Zo zit ik in elkaar, ik kan het niet laten. In de jaren zeventig woonden wij op de Zwanenburgwal. De gemeente Amsterdam wilde de Nieuwmarkt compleet herinrichten. Er moesten onder andere een vierbaansweg, een hotel en kantoorpanden komen. Het was een onzinnig plan. Daar hebben we als buurtbewoners stevig actie tegen gevoerd, de Nieuwmarktbeweging. Het affiche uit die tijd hangt nog altijd aan mijn keukenraam. Ons protest hielp, gewoon door stug vol te houden. De plannen gingen uiteindelijk niet door. Helaas konden we de bouw van de Stopera niet tegenhouden. Dat is toch een kreng van een gebouw?! Zo’n tien jaar later werd ik uitgenodigd door de gemeente om de eerste paal voor de herbouw van de Zwanenburgwal te slaan en daar heb ik een lezing over de actietijd gehouden. Daar hadden we toch mooi wat bereikt.
II
Na het overlijden van mijn man, de kunstenaar Lex Metz, ben ik in de Jordaan terechtgekomen. Het stak me dat jonge kunstenaars geen goede plek hadden om hun werk te exposeren of te verkopen. ‘Dan begin je toch zelf een galerie’, zei mijn achterbuurman. Dat kan ik niet, dacht ik, ik heb helemaal geen verstand van kunst. Maar volgens mijn vrienden zou ik het wel redden. Er kwam een ruimte vrij en met hulp van vrienden en kennissen ben ik toch gestart. Omdat het mij puur te doen was om de kunstenaars vroeg ik ook maar 10 procent van de opbrengst. Terwijl het heel normaal was voor een galerie om 15 of zelfs 20 procent te vragen. Ik heb in die tijd heel veel hulp van mijn vrienden gehad om de boel draaiend te houden. Ik was toen ook de jongste niet meer. Na veertien jaar voelde ik dat ik ermee moest stoppen en dat heb ik ook gedaan.
III
Ik heb altijd als freelance journalist gewerkt. Ooit bij de Groene Amsterdammer begonnen als receptioniste, maar al snel deed ik redigeerwerk. Van het een kwam het ander. Ik heb voor verschillende bladen geschreven, naast de Groene Amsterdammer onder andere ook voor de Volkskrant. En voor de Bijenkorf! Daar schreef ik klantervaringsverhalen voor. Dat was naar aanleiding van een brief die ik naar de directie had gestuurd waarin ik schreef dat ik de Bijenkorf zo’n vervelende winkel vond. Werd ik prompt uitgenodigd voor een gesprek en bleek dat er enige problemen waren. Waarop ik zei: ‘Maar meneer, daar wil ik als klant niets mee te maken hebben. Ga je winkel in en kijk eens goed om je heen.’ ‘Wilt u dat voor ons doen?’ was de vraag. Dus ging ik de winkels in en noteerde ik mijn ervaringen. Daar werd zeker wat mee gedaan. Overigens had ik wel een principe: ik gaf overal kritiek op, behalve op het personeel.
IV
Mijn hele leven heb ik in Amsterdam gewoond. Geboren op de hoek van de Amstelkade, via de Zwanenburgwal en nu al weer jaren in de Jordaan. Dit is mijn eindpunt. Ik ben altijd zeer actief geweest in mijn leven. Ik denk niet vaak terug aan vroeger, daarvoor heb ik het te druk. Met een jonge vriendenkring ben ik absoluut niet eenzaam. Ik lees elke dag twee kranten. Ik wil nog zoveel lezen dat ik nog jaren bij moet tekenen. Alles wat ik heb gedaan in mijn leven, kwam zo op mijn pad, nooit echt ambities gehad. Ik hol gewoon verder in het leven. Inmiddels met een minder lijf maar nog met een helder verstand.
Voorgedragen door : Nelson Carrilho
Portret : Nelson Carrilho
Interview : Renata Oort
Foto : Koos Baaij