English text comes
Badia Bentayeb
Hoofd staf gemeentesecretaris Amsterdam
Geboortejaar : 1976
Geboorteplaats : Tarquist (Marokko)
In het Porem van Mokum omdat zij een lieve zus is en een heel betrokken gemeenteambtenaar.
Springt in de bres voor de ambtenaar zodra mensen met verstokte vooroordelen komen aanzetten.
I
Ik heb me altijd goed gevoeld in Amsterdam, ben toch meer een Randstadmens dan ik dacht. Ze hebben zeker een plaatsje in mijn hart, die blanke en rossige Friezen, maar in Leeuwarden, waar ik eerst studeerde, miste ik toch die buitenlandse gezelligheid. Ik bloeide helemaal op tijdens mijn studie Politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Ik had ineens alleen nog maar studiegenoten met wie ik Engels moest spreken. Een goede vriend van me uit Madrid was echt verliefd op de stad. Hij vond het heerlijk om 's avonds over de grachten te fietsen, met al die lichtjes. Zo had ik nog nooit naar Amsterdam gekeken. Door zijn ogen – en die van andere buitenlandse studenten – heb ik leren waarderen wat de schoonheid daarvan is. Amsterdam is een unieke stad, groot, maar ook heel klein. ‘You could be on top of it’, zoals mijn vrienden zeiden. Het is een wereldstad, maar het blijft behapbaar.
II
Toen ik bestuurskunde ging studeren, had ik nog niet zo'n trek in een megastad als Amsterdam. Het werd Leeuwarden. Daar woonden mijn oom en tante en dat was ook de reden dat ik op mezelf mocht wonen. Anders hadden m'n ouders dat niet zo vanzelfsprekend gevonden. Ik vond Leeuwarden leuk, maar ik heb er ook wel echt verdriet gehad. Ik had het niet verwacht, maar ik kreeg enórme heimwee. Ik kom uit een gezin van tien kinderen. Het leek me heerlijk om op mezelf te wonen: niet meer wachten tot de badkamer vrij is, je haarborstel terugvinden op de plek waar je hem neergelegd hebt. Maar de overgang was te groot. De eerste paar weken kon ik geen hap door m'n keel krijgen. De muren kwamen op me af, en de stilte. Ik was voor geen goud meer teruggegaan naar mijn ouders. Ik wilde het nu ook weer niet allemaal inleveren. Maar ik kon niet zo goed aarden. Na drie-en-een-half jaar Leeuwarden, kwam ik in Amsterdam wonen. En toen was ik er wel klaar voor.
III
In Amsterdam ben ik begonnen als trainee bij de gemeente. Niet dat ik altijd al voor een gemeente wilde werken, helemaal niet zelfs. Maar als ik dan toch bij een gemeente ging werken, dan in ieder geval in Amsterdam. De buitenlandse vrienden die ik tijdens mijn opleiding Politicologie leerde kennen, hadden mij Amsterdam al laten zien door een internationale bril. Maar dan blijft er toch een zekere afstand tussen de mens en de stad. Bij de Gemeente Amsterdam leerde ik dat je weer op een hele andere manier naar je stad kunt kijken. Ik had er nog nooit bij stilgestaan wat de gemeente allemaal doet, iets waar, denk ik, de meeste mensen niet bij stil staan. Meteen begon ik me anders te voelen in de stad. Amsterdam werd echt van mezelf en heel menselijk.
IV
Toen ik net bij de Gemeente Amsterdam werkte, was ik voor mijn gevoel haar grootste ambassadeur. Als iemand een flauwe opmerking maakte zoals ‘Hé, Badia, de straat ligt hier open’, dan ging ik daar meteen tegenin en verdedigde vooral het reguliere dat een stad leefbaar houdt. Dan zei ik dat er wel wat meer bij kwam kijken dan alleen een stukje asfalt leggen: ook de waterleiding en elektriciteit worden meteen meegenomen. Je kon me echt op de kast krijgen als je begon over ambtenaren. Ik heb heel wat discussies gehad. Een grapje kan ik hebben, maar als iemand bijvoorbeeld zegt dat wij geen zorgen hebben omdat wij geen winst hoeven te maken... Oh, wat had ik daar een gruwelijke hekel aan. Al moet ik toegeven dat ik vroeger ook zo over ambtenaren dacht, maar bij de gemeente ging een wereld voor me open. Een hoop zou echt veel beter kunnen, maar onze ambtenaren zijn hele, hele hardwerkende en fijne mensen.
Voorgedragen door: Gadisha Bentayeb
Portret : Gadisha Bentayeb
Sponsor: Nog niemand. U?
Interview: Verena Demoed
Foto: Koos Baaij