No English tekst yet > Do you want to help wit a translation?
André Lacroix
caféhouder
Geboortejaar :1946
Geboorteplaats : Amsterdam
In Porem van Mokum omdat hij de ultieme sacherijnige uitbater is van waarschijnlijk het oudste, maar in ieder geval meest sfeervolle café van Amsterdam
Heeft geen computer of mobiele telefoon, die interesseren hem niet
I
Toen ik dertien was, nam mijn vader café Lacroix over. Eigenlijk ben ik er niet meer weggegaan, op een paar jaar varen na. Toen ik daarvan terugkwam viel ik eigenlijk alleen maar in, maar dat is een beetje uitgelopen. Ik was het niet van plan, maar ja, het leven loopt zoals het loopt. Er is veel veranderd, maar je verandert zelf mee. Er is meer verkeer gekomen, door de computer gaat alles veel sneller. Ik heb geen computer en geen mobiele telefoon, want dat interesseert me niet. Ik ben toch meestal hier en kan gewoon gebeld worden. Met dertig mensen binnen is het stampvol, maar veel van mijn vaste klanten zijn er niet meer. Tegenwoordig is het vaak rustig. Ik draai ook geen muziek. Jongere mensen vinden het hier een museum, want er staan nog allemaal oude vaten, omdat hier vroeger ook een likeurstokerij was. Ik heb alleen de jenevervaten nog in werking gezien, maar toen was ik nog een kind.
II
Amsterdam, de binnenstad dan, is de mooiste stad van de hele wereld. En ik heb veel steden gezien! De grachten, de buurten, de mensen. Je fiets of loopt van sfeer naar sfeer. Mensen onderschatten de vrijheid die we in Amsterdam hebben denk ik, die heb je nergens anders. Vanaf mijn jeugd zijn er zoveel mensen uit het buitenland gekomen en dat heeft zijn minkanten. De criminaliteit is wat toegenomen, maar dat is natuurlijk niet alleen hun schuld. Maar er zijn ook veel pluskanten. Het geeft toch een bepaalde fleur. Ik kan wel zeggen dat Amsterdam een dorp is met een wereldmentaliteit. Je kunt hier alles eten bijvoorbeeld. En ja, ik fiets ook wel eens door Osdorp en dan denk ik: als je hier wakker wordt op een druilerige zondagochtend word je daar ook niet vrolijk van. Maar de binnenstad en ook de Amstel met de uitzichten, dat blijf ik mooi vinden.
III
Op iedere leeftijd zie je de dingen weer anders. Ik was vijfentwintig en dan moest ik tegen een ouder iemand zeggen dat-ie teveel gedronken had. Nu ben ik zelf zevenenzestig en als iemand van vijfentwintig dat nu tegen mij zou zeggen… Ook door de tijd heen zie je dingen anders. Mijn ouders hadden niet zoveel geluk als ik, mijn generatie heeft mazzel gehad. Na de oorlog was er wel helemaal niks, maar ik heb een geweldige jeugd gehad en in de jaren zestig groeiden de bomen tot in de hemel. Mijn ouders kregen te maken met de crisis en toen kwamen ook de Duitsers nog vijf jaar logeren. Daar word je niet vrolijk van. Dus toen ik begon, had ik alles wat zij nooit gehad hadden en dat geeft frictie. Maar.. zoiets begrijp je pas op latere leeftijd.
IV
Ik verkoop vooral bier en wijn, jenevertjes zijn uit. Soms willen jongeren er nog wel eens eentje, maar die slaan ze dan in één keer achterover en van dat soort dingen houd ik niet. Als je wilt zuipen, ga je maar naar een ander café. Natuurlijk gaan klanten wel eens boven hun theewater, maar bij vaste klanten weet ik wat ik moet doen. Ik heb hier geen doorsnee publiek geloof ik, want op tv zie ik heel andere mensen. Je vindt het hier leuk of niet.
Je mag hier nog roken, maar binnenkort niet meer. Ik snap wel dat er regels moeten zijn en wil me daar ook best aan houden, maar dan moet ik ze wel begrijpen. Ik begrijp dat je niet in een postkantoor of restaurant mag roken. Maar dat het hier niet mag vind ik echt raar, want ik trek hier toch niemand naar binnen? Het is eigenlijk alsof je een stoplicht in een weiland zet.
Voorgedragen door : Anja Vosdingh Bessem
Portret : Anja Vosdingh Bessem
Sponsor : Nog niemand. U?
Interview : Petra de Jong
Foto: Koos Baaij
Foto: Koos Baaij