Yvonne Mulder

No English text yet;  do you like to help us with a translation?  

Yvonne Mulder

vrijwilligster Voedselbank

Geboortejaar  : 1949
Geboorteplaats : Amsterdam

In het Porem van Mokum omdat zij zich altijd geroepen voelt om anderen te helpen en dat ook daadwerkelijk doet. 

“We moeten elkaar in deze tijden door dik en dun steunen”

I

Ik ben een rasechte Amsterdammer. Geboren en getogen. Ik woon er al bijna 64 jaar en zal er nooit vandaan gaan. Het is mijn stad. Ik heb hier zo’n liefdevolle jeugd gehad. Mensen helpen zit in mijn hart en nieren. Dat heb ik van mijn ouders meegekregen. Je moet voor een ander klaarstaan en niet alleen aan jezelf denken. Ik zou alle mensen dichterbij elkaar willen brengen omdat iedereen gelijk is. Dat doe ik in Amsterdam door vrijwilliger te zijn bij de Voedselbank. Nu alweer zeven-en-een-half jaar. Laat iedereen elkaar ook door dik en dun steunen in deze tijden. Iedereen is gelijk of je nou paars, wit, zwart, geel bent en heeft  recht op vrijheid, liefde en gezelligheid. Ik hoop dat de saamhorigheid in de stad groter gaat worden en dat we meer naar elkaar toe groeien. Een deel van de jeugd gaat het gesprek niet met elkaar aan en dat benauwt me. Amsterdammers moeten meer samen zijn. 

II
Toen ik hoorde dat er een kinderopvang in Noord was, ben ik speelgoed en snoepgoed gaan brengen. Kinderen zijn mijn alles, zij hebben nooit om problemen gevraagd. Waar de ouders in belanden, daar kunnen kinderen niks aan doen. Zij moeten ontzien worden. Daardoor kwam ik in contact met de organisatie van de Voedselbank en heb ik mijn hulp aangeboden voor als zij mensen tekort kwamen. Het laatste anderhalf jaar krijgen we door de crisis heel weinig om uit te delen, zowel eten als kleding. En de dingen die we tegenwoordig krijgen zijn vaak niet mooi. Ik vind het niet nodig dat mensen in andermans lompen moeten lopen, dus wij sorteren kleding goed uit. De nasleep van de crisis, die merken we zeker. 

III

Amsterdamse markten vind ik vreselijk gezellig. Met mijn zussen pakte ik vroeger de tram. Dan begonnen we op de Lindegracht, liepen we naar de Albert Cuyp en via de Dappermarkt  weer naar huis. Die Amsterdamse gezelligheid was er bij ons thuis vroeger altijd al. Nu zitten kinderen achter de computer spelletjes te spelen. Daar ben ik het niet mee eens. Mijn man ziet ook al die kinderen ’s morgens in de bus met hun telefoon of Ipod. Of ze liggen te slapen. Dat gaat ten koste van de gezelligheid en van de band tussen de mensen. De oudere generatie zegt nog gedag maar jongelui komen vaak de bus binnen zonder te groeten met vaak een telefoon aan hun oor.  Als ik de kans krijg ga ik voorin de bus zitten en ga ik een gesprek aan met de buschauffeur. 

IV

Ik heb mijn man hier heb leren kennen. Dat was voor mij de bijzonderste ontmoeting in Amsterdam. Wij kunnen altijd van mekaar op aan en doen veel dingen samen. En de geboorte van mijn zoon was natuurlijk zeer bijzonder. Ik ben zelf helemaal niet materialistisch. Ik heb geen auto, geen vaatwasser. Dat hoeft voor mij niet. Wat mij echt gelukkig maakt zijn mijn man en mijn familie die ik hier heb. Ik geniet daarnaast heel erg van muziek. Zelf heb ik dwarsfluit en trompet gespeeld. We zijn donateur van het Zwanenkoor en gaan daar elk jaar heen. En natuurlijk hou ik ook van Andre Hazes en Willeke Alberti, dat hoort erbij. We zaten altijd gezellig buiten met de buren. Dat was Amsterdam vroeger. Nu is dat niet meer zo en dat mis ik. 

V

Mijn favoriete plek is het Timorplein in de Indische Buurt omdat ik daar geboren en getogen ben. Dat was echt mijn plekje. Mijn stek. Daarnaast vind ik Nieuwendam fijn omdat ik er 33 jaar woon en daar veel mensen ken. Het is vertrouwd. We moeten verhuizen vanwege mijn gezondheid. Ik woon nu op drie hoog met zes trappen en dat hou ik straks niet meer vol. Als het dan echt moet wil ik het liefst naar Betondorp, want daar wonen mijn broer en mijn tweelingzus. We zijn al een tijdje bezig met een woning maar we krijgen alleen maar te horen dat we kunnen wonen in Zaandam, de Wormer of Purmerend. Nou, dat wil ik niet. Ik ben geboren en getogen hier, dan gaan ze me verplaatsen. Nee, dat moet je met mij niet doen. Gelukkig is Betondorp écht een stukje Amsterdam want aan de overkant stond het welbekende Ajax-stadion.

voorgedragen door: Stadsdeel Noord; Coby van Berkum, wethouder
Portret  : Anna Hulzink

Interview: Eline Krak

Sponsor :Coby van Berkum, wethouder stadsdeel Noord

Foto: Koos Baaij