Lynn Kaplanian-Buller

No English text yet. Do you want to help us with a translation? 

Lynn Kaplanian Buller:
directeur American Book Center en cultureel centrum The Treehouse


Geboortejaar  : 1949
Geboorteplaats : Minnesota, VS

In het Porem van Mokum omdat ze een grote bijdrage levert aan het culturele leven van Engelstalige inwoners van Amsterdam

 ‘Het ABC en de buurt rond het Spui zijn mijn thuisland’

I
Ik wilde weg uit Minnesota, ik zocht het bruisende leven. Het was voorjaar 1972, ik was 22 jaar. Mijn toenmalige vriend Tim en ik kochten een VW-bus in Duitsland. Daarmee zouden we naar India reizen, maar Tim wilde eerst naar Amsterdam om tulpen te zien. Zodra we de Utrechtsebrug over reden, dacht ik: ‘Thuis!’. Het beviel ons zo goed in Amsterdam, dat we al snel besloten er die zomer ook nog te blijven. Ik las heel graag en ik dacht: ‘als ik in een boekhandel ga werken, kan ik veel lezen én geld verdienen’. Toevallig vond Tim op het postkantoor waar hij onze post ophaalde, een lucifersdoosje van American Book Center. Ik ging ik ernaartoe en zei tegen de manager dat ik er wilde werken. Ik kon meteen beginnen. De derde dag liet hij me al alleen werken en zelfs afsluiten. Ze waren net twee weken open. Dat pionieren beviel me, ik zag de mogelijkheden. 

II
Ideeënmakelaar, zo noem ik mezelf. De winkel en The Treehouse bieden ideeën; iedereen die ideeën tot zich wil nemen, kan hier terecht. Ook voor ideeën die op dat moment alleen in het Engels te krijgen zijn. De meeste klanten zijn Nederlands. Ze komen hier, omdat er een groot aanbod is van niet-vertaald werk. 
Ik groeide op het platteland van Minnesota op, in een dorp met 10.000 inwoners. De grote kelder van de kerk was een multifunctioneel sociaal centrum. Er waren allerlei initiatieven; elke club kon er terecht, ook van buiten de kerk. Naar dat voorbeeld hebben wij in 1998 The Treehouse opgezet. The Treehouse is de woonkamer van de boekenwinkel. Die woonkamer stellen we open voor allerlei activiteiten, zoals lezingen, cursussen, conferenties en tentoonstellingen. Vorige week hadden we op één dag drie verschillende activiteiten. Dat vind ik het summum. Ook Thanksgivings Day vieren we er. Op z’n Amerikaans en iedereen mag meedoen. 

III
De eerste tijd in Amsterdam sliepen we in onze VW-bus. We bakten onze eitjes op een butagasje. ’s Ochtends nam ik de afwas mee naar het werk. Toen een collega begreep dat we op straat leefden, gaf hij de tip om voor de zomer een kamer in een studentenhuis in onderhuur te zoeken. Zo kwamen we in een studentenhuis in de Jordaan. Op een dag aan het einde van de zomer – het ging inmiddels niet meer zo goed tussen Tim en mij – kwam ik thuis van mijn werk en zag ik iemand die ik nog niet eerder had gezien. Het was een student die van zijn doctoraalonderzoek terug was gekomen. Hij speelde triktrak met Tim. Dat was mijn kennismaking met Avo Kaplanian; hij werd mijn man. We hebben jarenlang de ABC samen gerund, tot hij vanwege zijn gezondheid een stap terug moest doen. Onze kinderen werken nu ook in de directie.

IV
De ABC zat eerst in de Kalverstraat, toen bij de Munt, nu aan het Spui. De Voetboogstraat waar nu the Treehouse is, was voorheen het pakhuis. Dit lusje van plaatsen waar ABC zit en heeft gezeten, is mijn thuisland. Ik ken hier alle kroegen en alle winkels; ik ben niet intiem met de eigenaren, maar ze zijn deel van mijn buurt. Ik voel me geadopteerd door Amsterdam. Amsterdammers hebben een eigenzinnig karakter, maar met gevoel voor anderen. Zo ben ik ook.
Op een bankje aan een gracht zitten, daar kan ik van genieten. Dat zouden alle Amsterdammers moeten doen. Waardeer de plek waar je bent! Amsterdam is zo mooi met al dat water, de schepen, de bomen – bomen vind ik troostrijk – de geluiden. Als je zo op een bankje zit, kom je tot rust. Een beetje peinzen, nieuwe ideeën krijgen. 



Voorgedragen door : Meera Stenfert Kroese
Portret Meera Stenfert Kroese
Sponsor : dhr Kaplanian
Interview : Marjolein Zinkstok
Foto : Koos Baaij