No English text yet. Do you want to help us with a translation?
Ineke Hupkes
Penningmeester
Geboortejaar : 1949
Geboorteplaats : Amsterdam
In het Porem van Mokum omdat Ineke ‘Wilskracht’ ìs
Zeg je Ineke Hupkes, dan zeg je Wilskracht. Niet alleen omdat ze wilskracht heeft – wat ook het geval is – maar vooral omdat ze vanaf haar zestiende bij Turnvereniging Wilskracht de drijvende kracht is. Eerst als turnster maar na twee jaar ook als docent en bestuurslid. En dat laatste is ze nog steeds.
Wel wil ze zo langzamerhand een en ander aan een nieuwe generatie overdragen.
I
Amsterdam is voor mij de turnclub, zonder Wilskracht kan ik mij het leven niet voostellen.
Alles speelt zich rondom de club af, daar heb ik genoeg aan, daar ben ik het liefst. Feesten hoeven van mij niet, daar ben ik te nuchter voor. Behalve dan het 75-jarig jubileum van Wilskracht 1988 waarvoor alle leerlingen samen met kindercircus Elleboog in twee dagen een prachtige voorstelling in elkaar hebben gezet, dat was wel heel bijzonder. Evenals natuurlijk mijn ontmoeting met burgemeester Cohen, in de Beurs van Berlage, toen ik 2009 mijn lintje kreeg voor al mijn inspanningen voor de turnvereniging Wilskracht.
II
Ik ben heel dankbaar dat Wilskracht op mijn pad gekomen is. Daarvoor was ik al vanaf mijn vierde lid van een turnvereniging omdat mijn ouders daar bij waren. Dat ik bij Wilskracht ging turnen was eigenlijk alleen omdat daar ook jongens lid waren en dat was bij die eerste vereniging niet. Na het turnen gingen we met zijn allen de kroeg in en tja van het een kwam het ander en dat was Lourens, die later mijn man zou worden. Het was dus altijd reuze gezellig. In de loop van de tijd zijn we zelfs met de hele ploeg gaan kijken naar de Olympische Spelen in München in 1972, de europeesche kampioenschappen in Warschau en de wereldkampioenschappen in Ljubljana en Londen
III
Een van mijn hobby’s is de buitenkant van mijn huis – we wonen heerlijk, in oud west aan een gracht met een prachtig uitzicht – schilderen. Niet met een trap of een stellage, maar gewoon uit het raam hangend. Dat is helemaal niet vreemd voor mij, ik doe namelijk ook aan steile wand klimmen. Wel wil de buurvrouw op twee hoog dit graag van te voren weten zodat ze een vakantie kan regelen; ze hoeft niet te zien hoe ik naar beneden kom, zegt ze.
IV
Al jaren verkopen we op Koninginnedag hoei hoei houtjes, daar hebben we altijd ontzettend veel plezier aan. Het is een geribbeld houtje met op het eind een propellertje. Dat houtje leg je in je handpalm en dan ga je met een ander houtje of een ballpoint heel snel over de ribbels zodat het propellertje naar een kant gaat draaien. Als je dan ‘hoei hoei’ roept, verandert het van richting. Maar dat lukt alleen bij ons. We beloven onze klanten dat als ze het volgende jaar terugkomen met het houtje, we ze de truck vertellen, eerder niet.
Je kunt je wel voorstellen hoe hilarisch dat is, zo’n hele groep die ‘hoei hoei’ staat te roepen!
Voorgedragen door : Jacqueline, moeder van een van Ineke’s leerlingen
Portret : Colin Bloom
Portret : Colin Bloom
Sponsor : Nog niemand. U?
Interview : Inte Koster
Foto : Koos Baaij