porem van mokum: Tijn Visser

No English tekst yet > do you like to help us with a translation?

Edouard Constantijn (Tijn) Visser

programmamaker

Geboortejaar : 1983
Geboorteplaats : Den Haag

In het Porem van Mokum omdat hij zich als jongeman sterk maakt voor de maatschappij door zich in te zetten als vrijwilliger

Struint graag door de Nieuwmarktbuurt

‘s Vrijdags werk ik mee aan een televisieprogramma voor de kinderen van het Emma Kinderziekenhuis. We praten over alledaagse dingen. Welke kleding is er nu hip, bijvoorbeeld. Zolang het maar niet over hun ziekte gaat, dat is eigenlijk een verboden woord. Ik wil ze even alles laten vergeten. Op een dag nam een jochie, dat altijd trouw in de studio aanwezig is, een zak Marsen voor ons mee. Hij vond het gewoon zo leuk en gezellig om erbij te zijn. Maar de tegenstrijdigheid is groot. De verpleging komt soms melden dat een kind er niet bij kan zijn want het gezin krijgt zojuist te horen dat de strijd is gestreden. Ik moet dan even slikken. “Wie van jullie wil er graag dj worden?” “Ik!” De wel aanwezige kinderen in de studio en de bedlegerige in de rest van het gebouw, willen alle narigheid even vergeten. The show must go on.

Mensen die niet in Amsterdam wonen vinden Amsterdam een ‘vrije’ stad. Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Een stad waar homo’s in elkaar geslagen worden, noemen we dat vrij? Amsterdam is niet de Wallen of de legaliteit van drugs. Nee, juist de restaurantjes en bijzondere plekjes, dat maakt Amsterdam Amsterdam. Ik zou alle mensen dan ook willen aanraden de stad per fiets te ontdekken. Langs de grachten, door de kleine steegjes. Dan is de stad op z’n allermooist. Mijn favoriete plek is de Nieuwmarkt. Zoveel culturen samen op een plek, dat geeft mij een goed gevoel. Ik heb op verschillende plekken gewoond: Den Haag, Rotterdam en ’t Gooi. Rotterdammers houden van aanpakken, dat heb ik meegenomen naar Amsterdam. Als televisiemaker en vrijwilliger heb ik een druk bestaan maar ik doe het met zoveel plezier dat alles te regelen valt.

III

‘Het schip is veilig in de haven maar dat is niet waar schepen voor gebouwd zijn.’ Mijn levensmotto staat voor durven. Als ik er niet op uit trek of nieuwe dingen probeer dan haal ik er niet uit wat erin zit. Toen ik samen met Rotaract kookte met Wajong-jongeren in het restaurant Fifteen van Jamie Oliver, vond ik het goed om deze jongeren te laten zien dat ook ik hard moet werken. Elke ochtend gaat de wekker en dan moeten we er allemaal weer tegenaan. Ondanks dat mijn positie anders is dan deze jongeren begrepen ze aan het einde van de dag wel dat we gelijk zijn. Het heeft te maken met respect. Een jongen, Bjorn, zal me altijd bij blijven. Hij bedankte me, na het koken, met een high five, handdruk en een knuffel, voor de leuke dag. Mijn vader, die naast mij stond, was onder de indruk. Het is goed dat iets kleins zoveel kan betekenen. We hebben ze een zetje in de goede richting gegeven.

Tijd kun je maken. ‘Geen tijd’, zal je mij dan ook nooit horen zeggen. Ik ben in een milieu opgegroeid waar ik kansen kreeg. Niet iedereen heeft dat geluk. Naast het project bij restaurant Fifteen zijn er tal van andere, kleine dingen waar je iemand blij mee kunt maken. Met de vereniging Rotaract doen we van alles. We steunen goede doelen financieel of leveren een directe bijdrage. Het opknappen van een ruimte of het begeleiden van een Bingo-avond. Ik wilde eigenlijk altijd al vrijwilligerswerk doen, dankzij een vriend kwam ik bij Emma-tv terecht en later bij Rotaract. Ik haal er, net zoals bij mijn werk, veel voldoening uit. Als jongeren op een negatieve manier in het nieuws zijn, dan houden mensen zich daar teveel aan vast. Juist de jeugd van nu is de toekomst. Ja, we moeten de ouderen koesteren maar laten we alsjeblieft blijven investeren in de jeugd.

Voorgedragen door : Vera Gianotten
Portret : Antoinette Otten
Interview : Britt Hooijmans
Sponsor : Albert Jan Visser
Foto : Koos Baaij