No English text yet. Do you want to help us with a translation?
Lien Amstelveen,
gepensioneerd luchtacrobate
Geboortejaar : 1947
Geboorteplaats : Amsterdam
In het Porem van Mokum omdat zij in Amsterdam tot de eerste generatie mensen met een donkere huidskleur behoort en opkomt voor mensen die net als zij ‘dubbelbloed’ hebben.
‘Dubbel bloed hebben is dubbel genieten.’
I
Mijn moeder was getrouwd met een Surinaamse man. Ons gezin was daardoor apart. Ik ben een echte Amsterdams haaiebaai, geboren en getogen in de Kinkerbuurt, vlakbij de Jordaan. Voor Surinamers ben ik soms té Nederlands. Dat dubbele zit gewoon in mijn bloed. Ik ben dol op spruitjes en kan heerlijk meezingen met Andre Hazes, maar ik ga ook ieder jaar naar de viering van de Keti Koti, het einde van de slavernij, in het Oosterpark. Dan draag ik mijn Surinaamse kotomisi. Ik woon nog steeds in de buurt waarin ik opgroeide. Aan de muur van mijn woonkamer hangt mijn hele leven: foto’s van levende en overleden familieleden en vrienden. Daartussen voorwerpen waar ik speciale herinneringen aan heb, zoals een portret van mijn grootvader in zijn uniform, dat hij droeg als oprichter van de politiebond in Suriname. Hij was daardoor een man met veel aanzien. En van mijn grootmoeder die een van de eerste vrijgelaten slavinnen van de suikerplantages in Suriname was.
II
Mijn meest bijzondere ontmoeting in Amsterdam was met modeontwerpster Fong Leng. Zij ontdekte me op straat. In de zestiger jaren was ik namelijk een echte hippie, een geweldige tijd die goed bij me paste. Lang leve de vrijheid! Wat we nu vintage noemen, droeg ik toen. Compleet met hoeden en dierenhuiden. Omdat ik te klein was om model te lopen, vroeg Fong Leng me als doorpasmodel voor haar creaties voor Mathilde Willink. Bij die fotosessies stond ik op een kist… In het Vondelpark kwam ik in contact met mensen als Herman Brood en Johnny the Selfkicker. Ik deed ook mee aan allerlei protestdemonstraties van die tijd. In de Amstelclub ontmoette ik David Bowie en Mick Jagger, die me uitnodigden voor hun concerten. Dat vond ik destijds nog niet bijzonder, maar achteraf gezien is het dat natuurlijk wel.
III
Ik omarm de Surinaamse Winti cultuur en haar rituelen, maar studeerde ook vele jaren de leer van de rozenkruisers (vrijmetselaars). Sinds mijn hartaanval in februari 2013 probeer ik het rustiger aan te doen en beoefen yoga en meditatie. In mijn boekenkast staat de Bijbel, maar ook de Koran en in mijn woonkamer zie je Boeddhabeelden, maar ook enkele Hindoegoden en een Tibetaanse gebedsrol. Mijn belangstelling voor andere culturen en levenswijzen past bij mijn levensmotto: leven en laten leven. Ik zal nooit een oordeel over iemand hebben dat ik niet kan ombuigen. Of er plezier in hebben om iemand met opzet te kleineren. Ik houd wel van normen en waarden, maar zonder anderen te beledigen. Ik vind vrijheid een groot goed. Bij ons thuis stond de deur altijd voor iedereen open, ook tijdens het eten. Mijn moeder was heel laconiek. Naast onze familie woonde een Indische familie. Met hen hebben we altijd veel feest gevierd en plezier gemaakt.
IV
Ik ben voorgedragen voor het project Porem van Mokum omdat ik een halfbloed ben; één van de eersten in Amsterdam. Mijn Nederlandse moeder was getrouwd met een Surinaamse man. Ons gezin was daardoor apart. Ik heb ook blanke zussen en broers uit het eerste huwelijk van mijn moeder. In totaal waren we met zijn tienen. Inmiddels is de familie uitgewaaierd over de hele wereld. Maar er zitten er nog zat in de buurt, in Amsterdam en Zaandam en zo. Ik ben al in 2011 geportretteerd door Raymond. Een nichtje van mij droeg me voor. ‘Mijn tante is wel zo’n type die dat wil’, dacht ze. Toen ik mijn eigen hoofd zag, schrok ik me wezenloos. Ik vond mezelf in het portret zo oud lijken, zonder kleur, oorbellen en bril. Nu na twee jaar, vind ik het kunstwerk echt heel mooi. Ik was er gewoon nog niet klaar voor toen.
Voorgedragen door :Cindy Draper
Portret : Raymond Huisman
Portret : Raymond Huisman
Sponsor :verschillende donateurs samen
Interview :May-lisa de Laat
Foto :Koos Baaij