porem van mokum: Gigi Leung

English text > Scroll down

Gigi Leung

Administratief medewerkster

Geboortejaar : 1967

Geboorteplaats : Hong Kong

In het Porem van Mokum omdat ze als chinees kind van ouders die totaal niet waren geïntegreerd een moeilijk en hard bestaan had met heel veel verantwoordelijkheid. Ze heeft moeten knokken om te kunnen bereiken wat ze nu is.

Voelt zich zesenveertig jaar Chinees en twintig jaar Amsterdammer

‘Blijf nieuwsgierig’, dat is mijn motto. Dat past goed bij de stad: Amsterdam is een hele creatieve, inspirerende stad. Een broedplaats zoals Ruigoord heeft op creatief gebied veel voor mij betekend. Zo’n vijftien jaar geleden nam een vriendin me een keer naar een feest op Ruigoord, ik maakte er kennis met de podiumkunsten. Daarna ging ik vaak met m’n vrienden naar kleine festivals met veel theater. Nog steeds ga ik graag naar het theater. Ik houd ervan om naar mooie dingen te kijken, ik houd van schoonheid. Dat is een veelomvattend begrip, niet per se ijdel bedoeld. Ik geniet bijvoorbeeld erg van het behoud van de monumenten in de stad. Graag bezoek ik de Open Monumentendagen, dat vind ik echt een traktatie. De schoonheid van die panden ontroert mij. Als ik graffiti in de stad zie, maakt me dat verdrietig. Laat maar wat moois zien in plaats van iets wat prachtig is te vernietigen, denk ik dan. Mijn advies is dan ook: wees zuinig op de stad.

Op zestienjarige leeftijd kwam ik met mijn moeder en zussen naar Nederland. Mijn vader woonde hier toen al lange tijd. Op mijn tweede dag werd ik al in een Chinees restaurant gezet, op die manier verdiende ik jarenlang mijn zakgeld. Het was een moeilijke tijd. We woonden in Den Haag, maar ik heb daar nooit echt kunnen wennen. Ik kende geen Nederlands en in de jaren tachtig was er nog niet echt een integratietraject zoals nu. Ik was te oud voor de basisschool en kon zonder de taal te kennen nog niet naar de middelbare school. Zo kwam ik terecht in een schakelklas. Na twee jaar schakelklas ging ik naar de brugklas. Het was een ramp: ik was veel ouder en had totaal geen aansluiting met mijn klasgenoten. Duizend engelen hebben mij door die tijd heen geholpen: vrienden, familie en bijzondere mensen die je tegenkomt in je leven.

III

Na de mavo ging ik naar de Hotelschool in Amsterdam. Ik had maar een dagje in de stad rondgelopen om de sfeer te ervaren en toch wist ik gelijk: hier wil ik zijn. Amsterdam was voor mij een nieuw begin. In Den Haag vond ik totaal geen aansluiting bij mensen, maar net als ik begonnen mijn studiegenoten ook aan een nieuwe start. Samen ontdekten we Amsterdam, waren we het voor het eerst ergens niet mee eens en gingen we uit. Daardoor voelde ik me niet meer zo buitengesloten. In de weekenden ging ik wel terug naar Den Haag. Ik werkte er in een Chinees restaurant, bracht de was naar mijn moeder en kon een weekend lekker eten. Maar elke keer als ik terugging naar Amsterdam en vanuit de trein het Victoria Hotel en de Sonesta Koepel zag, werd ik weer blij. Dat heb ik nog steeds: als ik de stad uit ben geweest, voel ik me bij terugkomst gelijk weer relaxed.

IV
Ik voel me zesenveertig jaar Chinees en twintig jaar Amsterdammer. Amsterdam is voor mij de plek in Nederland: wat in andere steden gebeurt staat ver van me af. Het multiculturele aspect maakt dat ik me hier thuis voel. Als ik in de binnenstad loop, kan ik niet zien wie hier vandaan komt en wie niet. Je kunt hier ook alle kruiden en specerijen uit alle culturen krijgen, dat kan niet in elke stad. De band met Hong Kong is beter geworden sinds de komst van internet. Door internet weet ik welke Chinese boeken ik leuk vind om te lezen en kan ik contact onderhouden met vrienden die in Hong Kong wonen. In mijn studententijd in Amsterdam maakte ik vrienden door voor ze te koken. Toen hadden we nog weinig te besteden, en de Chinese keuken is bij uitstek een keuken waar je met weinig middelen een heerlijke maaltijd kunt voortoveren.

Voorgedragen door : Nelson Carrilho

Portret : Nelson Carrilho

Sponsor ; Nog niemand. U?

Interview : Annemarie Geersing

Foto : Koos Baaij

Gigi Leung

Administrative employee

Year of birth : 1967

Place of birth : Hong Kong

Taking part in the Face of Amsterdam because she has had a difficult life with many responsibilities as the child of Chinese parents who were not integrated into Dutch society. She has had to fight to become what she is now.

Feels Chinese for the last 46 years and Amsterdammer for the last 20 years.

“Stay curious,” that is my motto. It suits this city: Amsterdam is a very creative and inspiring city. Creatively cultural breeding grounds like the artists’ colony in Ruigoord have meant a lot to me. Around 15 years ago, a friend took me to a party at Ruigoord, it was there that I first encountered performance art. After that I often went to festivals and theatre with friends. I still like going to the theatre. I love watching beautiful things, I love beauty. That could mean anything, but it is not meant to be vain. For instance, I am for the conservation of the city’s monuments. I love visiting Amsterdam’s Heritage Days, when the monuments are open to visitors. It’s a real treat. The beauty of the buildings moves me. When I see graffiti in the city, it makes me sad. Show something beautiful instead of vandalising what is splendid, I think. My advice is: Take care of the city.

I came to the Netherlands at the age of 16 with my mother and my sisters. My father had already lived here for some time. On day two, I had to work in a Chinese restaurant. That is how I earned my pocket money for many years. Those were difficult times. We lived in The Hague, but I never really felt at home. I couldn’t speak Dutch and in the 1980s you didn’t have programmes to integrate like you do nowadays. I was too old to go to primary school and I couldn’t go to secondary school without being able to speak the language. So I was put in a special class. After two years, I was allowed into the first year at secondary school. It was a disaster: I was much older than my classmates and I didn’t make any friends. Thousands of angels helped me through those days: friends, family and special people who you encounter in life.

III

After secondary school, I went to the Hotel School in Amsterdam. I had only been in the city for a day and I already knew: this is where I want to be. Amsterdam was a new beginning for me. I had never fitted in in The Hague, but just like me the other students made a new start too. We discovered Amsterdam together, for the first time we disagreed with something and went out. I didn’t feel shut out anymore. In the weekends, I went back to The Hague. I worked in a Chinese restaurant there, brought my washing home and could eat good food all weekend. But every time I went back to Amsterdam and saw the Victoria Hotel and the Sonesta Dome Hotel from the train, it made me glad. It still does: when I have been away from the city, I feel relaxed straight away when I come back.

IV
I feel 46 years Chinese and 20 years Amsterdammer. Amsterdam is the place to be in the Netherlands: things that happen in other cities are distant to me. It’s the multicultural aspect that makes me feel at home. When I walk in the city centre, I can’t tell who come from here and who isn’t. You can also buy herbs and spices from all cultures here, you cannot do that in every city. The connection with Hong Kong has got better since the internet was invented. Through the internet I know which Chinese books I like to read and I can keep in contact with friends in Hong Kong. When I was a student, I made friends by cooking for them. We didn’t have much to spend back then, and with Chinese food you can cook delicious meals for little money.

Proposed by : Nelson Carrilho

Portrait : Nelson Carrilho

Sponsor : Nobody yet. You?

Interview : Annemarie Geersing

Translation : Nicola Chadwick

Photo : Koos Baaij