Diana Phoa

No English text available yet. Do You want to help us with a translation?

Diana Phoa

docent Beeldende vorming 

Geboortejaar : 1961

Geboorteplaats : Amsterdam

In het Porem van Mokum omdat ze een nieuwsgierig mens is en zichzelf blijft ontwikkelen op het gebied van werk en in contact met mensen.

Gaat vaak naar Artis en bezoekt het liefst het lemureneiland waar deze halfapen zich vrij kunnen bewegen. Omdat ze loslopen en nieuwsgierig zijn kunt je heel dicht bij ze komen.

I

‘Leef grenzeloos’ is mijn levensmotto. Ik sta altijd open voor nieuwe contacten, sta onderzoekend in het leven en wil mezelf blijven ontplooien. Ik observeer ook graag, zoals Jamie Oliver die zo zichzelf bleef tijdens een signeersessie van een van zijn boeken. Ik ben een veelzijdig mens, maar ben en blijf altijd een Amsterdammer, geboren en getogen. Ik heb wel eens overwogen om ergens anders te gaan wonen, maar mijn culturele voeding haal ik uit Amsterdam en alles is hier binnen handbereik. Ik ben hier echt geworteld en wil hier dan ook graag blijven. Daarom is mijn partner vanuit Friesland hier naartoe verhuisd, want ik zag mezelf niet op het platteland. Ja, ik ben een veelzijdig mens maar altijd een Amsterdammer. Hier moet ik zijn voor de dingen waar ik van houd: theater, muziek en kunst. Ikzelf dans al zo’n dertig jaar en ga trouw elke zondag naar dansles hier verderop. 

II

Ik merk heel vaak dat Nederlanders door ‘een witte bril’ kijken. Als ik bijvoorbeeld met mijn vriend op straat loop wordt er vanzelf gedacht dat ik wel geen Nederlands zal spreken. Ik ben van Indonesische afkomst en voel me een echte Amsterdammer maar steeds krijg ik weer een etiket opgeplakt van ‘buitenlander’. Het irriteert mij dat mensen niet verder denken dan de buitenkant, want jeetje zoveel Nederlanders hebben een gemixte afkomst bij hun voorouders. Ik zou willen dat Amsterdammers meer tolerantie zouden opbrengen. Geef mensen meer ruimte en benader het eens op z’n Oosters: tel eerst tot tien. Amsterdammers geven meteen lik op stuk. Vooral de laatste jaren zijn ze negatiever en oordelen ze meteen. Ook dat veel Amsterdammers nogal betuttelend zijn vind ik niet prettig .

III

Pak de mooie dingen uit het leven. De veelzijdigheid van beroepen die ik heb gehad en mijn leergierigheid heeft mij veel levenswijsheid gebracht. Ik heb dan ook altijd veel aangepakt : zo heb ik gewerkt als winkelier, in de horeca en ik stond in een garage. Tijdelijk werk had ik als secretaresse, voedingsassistente en als tentoonstellingbouwer. Nu geef ik sinds twee jaar kunstonderwijs en probeer de jeugd die ik onder mijn hoede heb een creatieve levenshouding mee te geven. Mijn vader en moeder waren ook creatieve mensen, spelenderwijs leerde ik van hen allerlei creatieve activiteiten. Mijn vader was goochelaar en trad in de jaren vijftig, zestig op in het revuecafé Saint -Germain-des-Prés aan het Rembrandtplein.  En van mijn moeder leerde ik zaken als breien en koken. Met koken waren we trouwens altijd wel bezig, heel gevarieerd want naast de Indonesische keuken experimenteerde mijn moeder met  Italiaanse en Hollandse gerechten, steeds weer iets nieuws. Ikzelf had vroeger hele sterke passies zoals dansen en paardrijden, maar dat heb ik nu niet meer. Me concentreren en eenzijdig specialiseren kan ik niet, ik ben van de meerdere dingen tegelijk.

Voorgedragen door : Mirjam Woltman
Beeldhouwer : Saskia de Rooy

Sponsor: : P. H. Bloemer

Interview : Sjuul Schaepkens 

Foto     : Koos Baaij